Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2011

Ζούμε πράγματα που διαβάζουμε στα μυθιστορήματα – χαλαρά και light – το καλοκαίρι στις παραλίες, στα μπαλκόνια και  στο κήπο τη δροσερή πρωινή ώρα, το απομεσήμερο ή το σούρουπο παρέα με τους μυτερούς αιμοδιψείς φίλους…
Αλήθεια συνειδητοποιήσαμε  ποτέ – γιατί ότι το σκεφτήκαμε, το σκεφτήκαμε και μέχρι εκεί- τη βαρύτητα αυτού του γραπτού λόγου που ίσως απεικονίζει μια πραγματικότητα που κάποιοι στο παρελθόν βίωσαν…
Ήρθε η στιγμή να συνειδητοποιήσουμε, ότι κι αυτό που ζούμε είναι  μέρος ενός μυθιστορήματος, που μετά από χρόνια(ίσως πολλά) κάποιοι άλλοι θα διαβάζουν χαλαρά και light στις ξαπλώστρες, στα μπαλκόνια ή ότι άλλο τότε θα υπάρχει και θα συζητάνε αμέριμνοι για το δικό τους παρελθόν, το δικό μας παρόν. Θα διαβάζουν ιστορίες που κάποιο τους κομμάτι, θα θυμίζει κι ένα μέρος της προσωπικής ιστορίας του καθενός μας.
Αποστασιοποιημένη προσπαθώ να δω αυτό που ζω και να ατενίσω το μέλλον όσο πιο αντικειμενικά μπορώ για να πράξω σοφά, χωρίς να με παρασύρει η χίμαιρα, η μιζέρια και η σαθρή ρουτίνα της καθημερινότητας.
Να δω το πέραν αυτού … και να αποφασίσω…
Ένας προβληματισμός
Άντα

ΜΟΝΟΤΥΠΙΑ


Παρασκευή 14 Ιανουαρίου 2011

αποκριές

Μου αρέσει!!!
Είναι απλώς τέλειο να ανακαλύπτεις πόσο σου αρέσει αυτό που κάνεις! I love it...and i love all kinds of masks,